در یک تغییر محوری برای پایداری صنعتی ، پمپ های پیشرفته روغن کاری گریس به عنوان قهرمانان ناخوشایند در کاهش زباله های انرژی و انتشار کربن در حال ظهور هستند.
یک مطالعه 2024 توسط آژانس بین المللی انرژی (IAE) نشان می دهد که سیستم های روانکاری بهینه شده می توانند مصرف جهانی انرژی صنعتی را 12 ٪ کاهش دهند ، در حالی که پمپ های گریس خودکار نقش اصلی را دارند.
پمپ های روانکاری مدرن برقی و IoT اکنون از الگوریتم های AI استفاده می کنند تا مقادیر گریس دقیق را در فواصل ایده آل ارائه دهند و 40 ٪ بیش از حد را در سیستم های دستی از بین ببرند. این دقت نه تنها طول عمر ماشین آلات را تا 35 ٪ افزایش می دهد بلکه باعث کاهش زباله های گریس با ورود به اکوسیستم می شود. شرکت مهندسی آلمانی Lubritech اخیراً یک سیستم روانکاری ردیابی شده توسط blockchain را نشان داد که ضمن استفاده از 28 ٪ گریس کمتر سالانه ، 60 درصد در توربین های بادی را کاهش می دهد.
تأثیرات زیست محیطی این فناوری در صنایع سنگین بزرگ می شود. غول معدن Riotinto پس از نصب واحدهای روغن کاری هوشمند ، از کاهش چربی سالانه 900 تنی در بین کامیون های حمل و نقل خودمختار خود خبر داد. در همین حال ، مهندسان دریایی در حال آزمایش گریسهای قابل تجزیه و تحلیل آب در آب هستند که با پمپ های خورشیدی برای برنامه های برون مرزی جفت شده اند.
از آنجا که صنایع به سمت اهداف خالص صفر می روند ، نوآوری روغن کاری ثابت می کند که حتی اجزای کوچک می توانند پایداری سیستمی را هدایت کنند. با پیش بینی بازار روغن کاری هوشمند تا سال 2029 به 15.6 میلیارد دلار برسد ، این انقلاب خاموش در مدیریت اصطکاک در حال تعریف بازده صنعتی است.
